Afrika'nın Kripto Varlıkları: Basit ve Saf

Birkaç ay önce, Afrika'nın bu sıcak topraklarına yeniden geldim. Sarı tozlar havada uçuşurken, gün batımının son ışıkları bu kıtanın hem yabancı hem de tanıdık siluetini çiziyor. Dışarıda durduğumda, kimliğim, uğraştığım Kripto Varlıklar sektörü ve bunun dünya ile olan ilişkisi hakkında daha fazla düşünme alanım oldu.

Derinlemesine araştırmalar sonucunda, Kripto Varlıklar'ın Afrika'nın gelişmemiş ülkelerine dünyayla yeniden senkronize olma fırsatı sunduğu görülmüştür. Bu ülkelerin Kripto Varlıklar'a olan güveni ve kararlılığından, eski sistemlerle ve eski yapılarla uzlaşmaya razı olmadıklarını görüyoruz. Bataklıkta boğuşmak yerine, Kripto Varlıklar'ı tamamen kucaklamak ve aydınlık bir geleceğe doğru koşmak daha iyidir.

Son zamanlarda Athena ile oturup, Afrika'ya adım attığından beri kripto varlıklar alanındaki inancını sürdürdüğünü konuşma fırsatım oldu. Wello.tech'in girişim yolculuğuna devam edecek ve karmaşık toplumsal yapıda, belki de çok az kişinin anladığı ama sade bir inancı takip edecek.

Token2049'un sona ermesiyle birlikte, bu günlerde meslektaşlarla yaptığımız derin sohbetler ve yaygın olumsuz duygular, "Kripto Varlıklar sektörünün sona erip ermediği" konusundaki tartışmaları hatırlatıyor, birkaç hafta önce yaşadığım küçük bir olayı düşündürüyor:

Artık Paris'te iki yıldır yaşıyorum. Bir gün, evimin önündeki kafede uzaktan çalışırken, aniden Uganda'dan bir WeChat sesli araması aldım. Sohbet sonrası, Afrika'nın geleneksel sektöründen ayrılıp şifreleme dünyasına girdiğimin üzerinden 7 yıl geçtiğini fark ettim.

Arayan, Uganda hükümetinin kıdemli danışmanı, başkan ile birlikte Çin'e Çin-Afrika İşbirliği Forumu'na katılmak üzere giden birisidir. Afrika'da geçirdiğim yıllar boyunca, sırasıyla devlet işletmeleri ve Birleşmiş Milletler Uluslararası Kalkınma Sistemi için çalıştım, Afrika'nın sanayileşme sürecini ve kapsayıcı finansmanı teşvik etmeye adadım. Onun yardımıyla, Uganda'nın kadın el sanatları teşviki gibi projelerde işbirliği yaptık ve dostluk kurduk.

Afrika'daki yaşamım boyunca yaşadıklarım hakkında uzun uzadıya konuşabilirim; yüksek profilli anılarım var, örneğin Senegal Cumhurbaşkanı ile evinde sohbet etmek gibi; korkutucu anılarım da var, arkadaşımın erkek arkadaşı Kenya'nın başkentinde bir terör saldırısında maalesef hayatını kaybetti ve ben de uçuşumu son anda değiştirerek Etiyopya Havayolları tarihindeki en kötü hava kazasından kurtuldum, ama lise arkadaşım ve arkadaşımın iş arkadaşları gibi birkaç tanıdığım maalesef hayatını kaybetti. Afrika'dan ayrılma kararı, kesin ve kararlı bir karardı.

Bu, Kripto Varlıklar ile tesadüfi karşılaşmadan başlamak gerekiyor. İlginç bir şekilde, yedi yıl geçti ve her seferinde bir kafenin içinde Kripto Varlıklar camiasından eski ve yeni arkadaşlarla sohbet ederken, Afrika hikayeleri her zaman büyüleyici bir konu oluyor; sanki mevcut durumdan kaçışın bir ütopyası, bir tür egzotik macerayı romantize eden psikolojik bir sığınak gibi.

Ancak, kripto varlıkların uygulama değerine dair bu derin sorunların cevaplarının aslında o görünüşte romantik ve soyut hikayelerin içinde saklı olduğunu düşünüyorum.

Değer Transferi: Fonlar nereye gidiyor? Nasıl kullanılır? Son varış yeri nedir?

Herkes muhtemelen belirli bir ticaret platformunun dikkat çekici bir sloganını biliyordur: Fon özgürlüğünü artırmak. O halde, kripto varlıklar sektörünün böyle derin bir sorunun sona erip ermediğini düşünürken, daha makro bir perspektiften başlayarak, tarih boyunca küresel değer zincirinin birkaç kez nasıl değiştiğini gözden geçirebiliriz, şu anda tarihsel gelişimin hangi aşamasındayız ve neden böyle bir slogan var.

Öncelikle geleneksel "anlatı" ile başlayalım. Tarih boyunca üç küresel sanayi devrimi yaşanmıştır. "Buhar devrimi" buhar makinesinin İngiltere'de icadı ile başlamış, üretkenlik büyük ölçüde artmış, küçük ölçekli el sanayi tekstil atölyesi üretimi büyük ölçekli sanayileşmiş üretime dönüşmüştür; "elektrik devrimi" döneminde, İngiltere, Amerika, Almanya ve Fransa elektrik, kimya, ağır sanayi gibi alanlarda atılımlar yapmış, Avrupa'nın sanayi sistemi mükemmelleşmiştir; üçüncü devrim ise bildiğimiz "bilgi devrimi"dir. Bilgi teknolojileri, bilgisayarlar, elektronik sanayi, otomasyon gibi sektörlerin gelişimi, Amerika, Japonya gibi ülkelerin dünya ekonomisinin önemli güçleri haline gelmesini sağlamıştır. "Asya'nın dört küçük ejderhası" (Güney Kore, Tayvan, Singapur, Hong Kong) da 20. yüzyılın ikinci yarısında hızlı sanayileşme sürecine girmiş, yüksek düzeyde imalat sanayisi ve finans sektörünü geliştirmiş ve dünya değer zinciri sistemine entegre olmuştur.

Her endüstri devriminin, üretkenlikteki değişimlerin, üretim ilişkilerindeki değişiklikleri getirdiği ve böylece bazı ülkelerin kendi "karşılaştırmalı avantajlarını" kullanarak dünya değer dağılımı sistemine katılmasını sağladığı görülmektedir. Çin, 1978'de başlayan reform ve dışa açılmadan faydalandı; Singapur ve diğer Asya Kaplanları'nın yükselişinin avantajlarını öğrendi ve kıyıdaki gelişmiş bölgelerde özel ekonomik bölgeler ve sanayi parkları inşa ederek, Çin'in düşük iş gücü maliyeti, büyük iş gücü tabanı ve çalışkanlığını "karşılaştırmalı avantaj" olarak kullanarak, açık pazar ve yabancı yatırımları çekerek, kıyı bölgelerinden ihracata dayalı sanayi geliştirdi ve "dünya fabrikası" haline geldi. Böylece, o dönemde dünya değer zinciri dağılımında vazgeçilmez bir konum kurmuş ve sağlamlaştırmıştır.

Bu yüzyılı aşan birkaç büyük sanayi devriminin detayları tartışılabilir, burada bunu belirtmeyeceğiz; ancak her sanayi devriminin aynı zamanda bir servet yeniden dağıtım süreci olduğunu belirtmek gerekir. Afrika, uzun süredir sömürgeleşmenin özel tarihsel arka planı ve çeşitli karmaşık sanayi politikaları ve uluslararası siyasi faktörler nedeniyle bu "pasta paylaşımı" sürecine katılamamıştır.

Afrika gerçekten çok mu fakir? Batı Afrika'daki bir ülkenin başkenti, dünya genelinde özel jet yoğunluğunun en yüksek olduğu havalimanıdır. İşlem platformu, Afrika'daki yerel ödeme kanallarını açtığında, Afrika'nın kişi başına işlem hacmi, Avrupa ve Asya ülkelerini çoktan geçmiştir. Afrika'nın zenginlerinin servet seviyesi, bizim genel anlayışımızın ve hayal gücümüzün ötesindedir. Afrika, özellikle petrol ve tarım kaynakları açısından zengin olduğu için, hammaddeye dayalı doğrudan ihracat yapan birincil sektör sayesinde, Afrika'nın üst sınıfı birkaç nesil boyunca geçim sıkıntısı çekmezken; sıradan insanlar yalnızca üçüncül sektör - hizmetler alanında bir miktar pay alarak zar zor geçimlerini sağlayabilmektedir. Tüm kıtanın sanayi yok, finans sektörü tekel altında ve altyapı eksikliği nedeniyle finansal hizmetlerin maliyeti son derece yüksektir. Sıradan insanlar banka hesabına sahip olamaz veya banka havale ücretlerini ödeyemez. Komik bir şekilde büyük olan bu yoksulluk ve zenginlik farkı, Afrika'nın en yaygın sınıf durumudur.

O yıl bir uluslararası kuruluşun konu araştırmasında, bir Doğu Afrika ülkesi hükümeti bizi en lüks otelde kaldırtmıştı, gecelik fiyatı 300 dolar, bu da birçok yerel insanın altı aylık gelirine eşdeğerdi. Hala bir sahneyi hatırlıyorum: Otelin Kızıldeniz kıyısındaki şezlongda, puro içen bir beyaz işadamı yüksek sesle konuşurken, önünde bir siyah garson tepsiyi tutuyor, sırtı dik duruyor, beyaz gömleği ve kırmızı yeleği ile siyah teni arasında keskin bir kontrast var. Uzaklardaki Kızıldeniz üzerindeki sisin içine bakarken, gözlerinde donukluk ve belirsizlik dolu bir ifade var.

Ve o zamanki işimiz, dünya çapında önde gelen üniversitelerin ekonomi, finans, sosyoloji gibi alanlarından mezun olan genç elitlerden oluşan bir grup olarak, uluslararası kuruluşların Afrika'ya yardım fonlarını nasıl dağıtacağını, nasıl kullanılacağını ve bu fonların etkili olmasını nasıl sağlayacağını tasarlamaktı. Oxford Üniversitesi'nden yeni mezun olan bir İngiliz kızımız, gecelik 300 dolarlık lüks bir otelde kalacağımızı duyunca, gözleri dolarak oteli reddetti; bu durumun onun çalışması için bir alay olduğunu düşündü. Ancak sıradan insanların konaklama koşullarını gördüğünde, 50 derece sıcaklıkta metal kaplı evlerin gıcırtısı eşliğinde, kendi direncini sessizce geri aldı.

Yani o zamanlar, o işi bırakmaya karar verdim. Yaptıklarımız, görünüşte merhamet dolu olsa da, sanayi transferi üzerine laflar ettik, Afrika'nın nasıl imalat sektörünü geliştirip değer zincirine entegre olacağını, sıradan insanların fabrikalara girmesini, Çin ve Güneydoğu Asya'nın giysi ve ayakkabı üretim deneyimlerini öğrenmesini tartıştık. Ben de bir Batı Afrika ülkesindeki bir Çinli fabrikada bir ay kaldım, kadın işçileri mülakat yaparak gördüm, onların Avrupa ve Amerika'ya ihraç edilen düşük kaliteli spor pantolonları ürettiklerini izledim. Ama bu çok yavaştı, geleneksel "yardım" sisteminin devasa yapısında, en fazla faydalananlar, muhtemelen bu "balık vermek" ile desteklenen Afrika kadın işçiler değil, Londra ofisinde rapor yazan ve proje denetimi yapan kıdemli memurlar ve 300 dolarlık otellerde kalan uluslararası organizasyon elitleriydi — verilerden de görülebileceği gibi, tüm zincir boyunca, fonların %70'ine kadar olan kısmı "bu paraların nasıl kullanıldığını, nerede harcandığını, denetim raporu ve etki raporu oluşturmak" için harcanıyor.

Blockchain'e, Kripto Varlıklara, blockchain teknolojisi ve yapay zeka tarafından yönlendirilen dördüncü devrime ilgi duymaya başladım; bu, para değişikliğine, Afrika'yı değiştirmeye ve geniş yoksul kitlelerin kaderini değiştirmeye fırsat oldu.

gerçek merkeziyetsizlik, bir Doğu Afrika ülkesinin başkentindeki sebze pazarında

Bir Doğu Afrika ülkesinin başbakanının oğlu birkaç yıl önce bir Kripto Varlıklar organizasyonu kurdu, birkaç İngiltere ve Amerika'da eğitim gören "bürokrat çocukları" ve teknoloji meraklısı bir araya gelerek, 3G ağı olmayan yerlerde, akıllı telefon olmadan, nokta nokta transfer ile Kripto Varlıklar gönderimi yapan birkaç küçük proje gerçekleştirdi. Afrikalılar, Afrikalıları daha iyi anlıyor; çoğu yerel halk, yalnızca telefon araması yapabilen ve mesaj gönderebilen akıllı olmayan telefonları kullanıyor. Birçok Afrikalının banka hesabı olmadığı ve büyük şehirlerin yarısını dolaşarak bir havale hizmeti noktası veya az sayıda bankaya gitmek istemediği için, yerel halkın havale yapma yöntemi basit ve doğrudandır: USSD teknolojisine dayalı bir telefon, arkadaşlarına doğrudan mesaj göndererek para göndermeyi mümkün kılar ve herkesin telefon numarası onların "cüzdanı"/hesabı olarak işlev görür, telefon kredisi bakiyesi ise hesap bakiyesi olarak kabul edilir.

Bu organizasyonun arkadaşlarıyla birlikte "kayıt açma, kimlik doğrulama, para transferi" sürecini bizzat deneyimledim: Başkentteki pazarın yanındaki bir telekom operatöründen 50 dolarlık bir telefon aldım, sıraya girdim, gişe personeli binlerce kez uyguladığı kimlik doğrulama sürecini 3 dakikada halletti, personel bana nakit ile "telefon ücreti" yüklememde yardımcı oldu; köyde resmi/ resmi olmayan birçok sabit ve hareketli hizmet noktası var, "nakit çekmek" istediğinizde, hizmet noktasında görevli "köylü temsilcisi"ni buluyorsunuz, ona mesaj atarak para transferi yapıyorsunuz, o size nakit veriyor. "Yükleme" ise ters bir süreçtir. Tüm süreç oldukça akıcı bir deneyim sundu ve tamamen nokta nokta, üçüncü taraf müdahalesi olmadan, tamamen güven sorunları olmadan gerçekleşti. Bu ürün ve süreç sadece başkentte değil, aynı zamanda geniş kırsal alanlarda da derinlemesine yayılmış durumda.

Daha sonra bir ticaret platformuna katıldım, ilk yıl kurucunun "büyük ölçekli benimseme" vizyonuna yanıt vererek, Afrika'da tamamen blok zinciri ve kripto varlıklar temelinde bir ağ kurmaya başladım. En basit hayır projeleriyle uygulamaya başladık ve bu dünyada tamamen "şeffaf" birer nokta-nokta bağış platformu olarak bir hayır kurumu doğdu. Blok zincirinin özellikleri sayesinde, her internet kullanıcısı, herhangi bir üçüncü taraf aracılığı olmaksızın, her bir kripto varlık bağışının belirli bir Doğu Afrika ülkesinin köylülerinin cüzdan adresine doğrudan ulaştığını denetleyebiliyor. Köylüler de kripto varlık kullanarak, kripto varlık kabul eden sebze yetiştiricilerinden patates, lahana satın alıyorlar; bu süreçte herhangi bir yerel para birimi devreye girmiyor. Sebze yetiştiricileri yerel para birimine ihtiyaç duyduklarında, düzenli olarak kripto varlıklarını yerel borsa veya tezgah üstü işlemlerle yerel para birimine çeviriyorlar.

Daha sonra, belirli bir kamu blockchain'inde, dünya çapında ilk (belki de bugüne kadar tek) "değer istikrarlı coin" olan Pembe Coin'i çıkardık. Diğer istikrarlı coin'lerden farklı olarak, Pembe Coin herhangi bir fiat para biriminin "fiyatı" ile bağlantılı değildir, bunun yerine nesne değerleri ile bağlantılıdır: Her bir Pembe Coin, bir kızın belirli bir Doğu Afrika ülkesinde bir yıl boyunca kullandığı hijyenik pedin "değeri" ile bağlantılıdır. Bu projenin kökeni, yerel halkla etkileşimde bulunurken, patates ve lahana dağıtımı sırasında "adet utancı"nın hala yerel kadınlar arasında yaygın olduğunu keşfetmemizle başladı. Ayrıca, cinsellik eğitimi eksikliği ve hijyenik pedlerin pahalı olması nedeniyle, regl dönemlerinde yaprak ve çim kullanmak zorunda kalıyorlar.