Kripto Varlıklar sektöründeki Likidite parçalanma zorlukları ve çözümleri

Kripto Varlıklar endüstrisi, işlem verimliliğini artırma konusunda önemli ilerlemeler kaydetmiştir. Yeni nesil blok zincirleri ve yan zincir ağları, daha hızlı ve daha ekonomik bir işlem deneyimi sunmaktadır. Ancak, bir temel sorun giderek daha belirgin hale gelmektedir: Likidite parçalanması - fonlar ve kullanıcılar giderek karmaşıklaşan blok zincir ağlarında dağılmış durumdadır.

Ethereum kurucusu Vitalik Buterin, son bir makalede, ölçeklenmenin başarılı olmasının beklenmedik koordinasyon zorlukları getirdiğini belirtti. Blockchain sayısındaki patlama nedeniyle, büyük miktarda değer bu sistemler arasında dağılmış durumda ve kullanıcılar her gün zincirler arası işlemler, alım satım ve cüzdan değiştirme gibi sorunlarla karşılaşmak zorunda kalıyor.

Bu sorun sadece Ethereum'u etkilemekle kalmıyor, neredeyse tüm ekosistemler aynı zorluklarla karşı karşıya. En gelişmiş yeni blok zincirleri bile, birbirine bağlanması zor olan likidite "adası" haline gelebilir.

Parçalanmanın Gerçek Etkisi

Likidite dağılması, işlemcilerin, yatırımcıların veya merkeziyetsiz finans (DeFi) uygulamalarının birleşik bir varlık havuzundan yararlanamaması anlamına gelir. Aksine, her blok zinciri veya yan zincir bağımsız bir likiditeye sahiptir. Belirli bir kredi platformunu kullanmak veya token satın almak isteyen kullanıcılar için bu ayrım birçok zorluk getirir.

Daha düşük teknik seviyeye sahip kullanıcılar için, ağ değiştirme, özel cüzdan oluşturma ve çoklu işlem ücretlerini ödeme süreci kesinlikle sorunsuz değildir. Her izole havuzdaki likidite de nispeten zayıftır, bu da fiyat farklılıkları ve işlem kayması artışına neden olur.

Birçok kullanıcı, farklı blok zincirleri arasında fon transferi yapmak için köprüleri kullanıyor, ancak bu köprüler sık sık hacker saldırılarının hedefi haline geliyor ve panik ve güvensizlik yaratıyor. Eğer Likidite transferi fazla karmaşık veya riskliyse, DeFi'nin ana akım gelişim motivasyonunu elde etmesi zorlaşıyor. Aynı zamanda, projeler, yok olmaktan kaçınmak için birden fazla ağda dağıtım yapmak zorunda kalıyor.

Bazı gözlemciler, parçalanmanın kullanıcıları birkaç hakim blok zinciri veya merkezi borsa ile geri döndürmek zorunda bırakabileceğinden endişe ediyor, bu da blok zincirinin yükselişini destekleyen merkeziyetsizlik fikrini zayıflatabilir.

Mevcut çözümlerin sınırlamaları

Sektörde bazı çözümler önerilmiştir. Çapraz zincir köprüleri ve paketlenmiş varlıklar temel bir birlikte çalışma sağlarken, kullanıcı deneyimi hala yeterince akıcı değildir. Çapraz zincir agregatörleri, bir dizi değişim aracılığıyla token'ları yönlendirebilir, ancak genellikle temel likiditeyi entegre etmez, sadece kullanıcıların yön bulmasına yardımcı olurlar.

Aynı zamanda, bazı ekosistemler çerçeveleri içinde birlikte çalışabilirlik sağladı, ancak daha geniş kripto varlıklar alanında hala bağımsız alanlar olarak kalmaktadır.

Sorunun kökeni şudur: Her zincir kendisini benzersiz olarak görmektedir. Yeni bir zincir veya alt ağ, gerçekten Likiditeyi birleştirmek için temel katmana "gömülmesi" gerekir. Aksi takdirde, bu sadece başka bir kullanıcının keşfetmesi ve köprü kurması gereken Likidite alanını artıracaktır. Blockchainler, köprüler ve toplayıcılar birbirlerini rakip olarak gördüklerinden, kasıtlı olarak izole olmaya yol açmakta ve parçalanmayı artırmaktadır; bu zorluk daha da karmaşık hale gelmektedir.

Temel Katman Likidite Entegrasyonu

Temel katmanın entegrasyonu, köprü ve yönlendirme işlevlerini doğrudan zincirin temel altyapısına entegre ederek likidite parçalanması sorununu çözmektedir. Bu yaklaşım, belirli blok zinciri protokollerinde ve özel çerçevelerde, birlikte çalışabilirliği temel bir unsur olarak görmekte ve isteğe bağlı ek bir işlev olarak değerlendirmemektedir.

Doğrulama düğümleri otomatik olarak çapraz zincir bağlantılarını işler, böylece yeni zincirler veya yan zincirler hemen başlatılabilir ve daha geniş bir ekosistemin likiditesine erişebilir. Bu, üçüncü taraf köprülerine olan bağımlılığı azaltır, güvenlik risklerini ve kullanıcı sürtünmelerini düşürür.

Ethereum'un heterojenik ikinci katman (L2) çözümleri konusundaki zorlukları, entegrasyonun önemini vurgulamaktadır. Farklı katılımcılar - Ethereum bir uzlaşma katmanı olarak, L2'ler icra üzerine odaklanarak ve çeşitli köprü hizmetleri - kendi motivasyonlarına sahip olduklarından, likidite dağılmıştır.

Vitalik'in bu konudaki vurgusu, daha bütünleşik bir tasarımın gerekliliğini ortaya koymaktadır. Entegre temel katman modeli, bu bileşenleri bir araya getirerek, kullanıcıların birden fazla cüzdan, köprü çözümleri veya toplayıcılar arasında geçiş yapmadan, fonların serbestçe akmasını sağlar.

Entegre yönlendirme mekanizması, varlık transferini de entegre ederek arka planda birleşik bir likidite havuzunu simüle etmektedir. Her işlemde kullanıcılardan ücret almak yerine, genel likidite akışının küçük bir kısmını yakalayarak bu tür protokoller sürtünmeyi azaltır ve tüm ağın sermaye akışını teşvik eder. Geliştiriciler, paylaşılan likidite temeline anında erişim sağlayabilirken, nihai kullanıcılar birden fazla araç kullanmaktan veya beklenmedik ücretlerle karşılaşmaktan kaçınabilir.

Bu entegrasyona verilen önem, daha fazla ağ çevrimiçi olsa bile kesintisiz bir deneyim sağlamaya yardımcı olur.

Ekosistemler arası yaygın sorun

Buterin'in makalesi Ethereum'un toplulaştırılması üzerine yoğunlaşmasına rağmen, parçalanma sorunu belirli bir ekosistemle ilgili değildir. Proje, Ethereum sanal makinesiyle uyumlu bir zincir, WebAssembly tabanlı bir platform veya başka bir platformda inşa edilse de, likidite izole edilirse parçalanma tuzağı ortaya çıkar.

Artan sayıda protokolün temel katman çözümlerini keşfetmesiyle - otomatik birlikte çalışabilirliği zincir tasarımlarına entegre etmesiyle - insanların gelecekteki ağların sermayeyi daha fazla bölmeyeceğini, aksine sermayenin birleşmesine yardımcı olmasını umuyor.

Belirgin bir ilke ortaya çıkıyor: Bağlantı yoksa, verimlilik anlamını yitirir.

Kullanıcıların birinci, ikinci katman veya yan zincirleri düşünmelerine gerek yok. Sadece merkezi olmayan uygulamalara (DApps), oyunlara ve finansal hizmetlere kesintisiz erişim sağlamak istiyorlar. Yeni zincir ile deneyim, aşina oldukları ağda işlem yapmaya benzerse, kullanıcılar benimseyecektir.

Birleşik, likit bir geleceğe doğru

Kripto topluluğunun işlem hacmine olan dikkati, beklenmedik bir paradoksu ortaya koyuyor: Hızı artırmak için oluşturduğumuz zincirler arttıkça, ekosistemin avantajı o kadar dağılır hale geliyor ve bu avantaj, paylaşılan likiditede yatıyor. Kapasiteyi artırmak amacıyla oluşturulan her yeni zincir, başka bir izole sermaye havuzu yaratıyor.

Blok zinciri altyapısına etkileşimliğe doğrudan entegre edilmesi, bu zorluğun üstesinden gelmek için net bir yol sunar. Protokoller çapraz zincir bağlantılarını otomatik olarak işleyip varlıkları etkili bir şekilde yönlendirdiğinde, geliştiriciler kullanıcı tabanlarını veya sermayelerini dağıtmadan ölçeklenebilirlik yapabilirler. Bu modelin başarısı, ekosistem genelinde değer akışının ne kadar sorunsuz olduğunu ölçmek ve geliştirmekten gelir.

Bu yöntemin teknik temeli şu anda mevcuttur. Bu önlemleri ciddi bir şekilde uygulamalı ve güvenlik ile kullanıcı deneyimine dikkat etmeliyiz.